Het ergste in het leven is om de mensen kwijt te geraken die we graag zien. We hebben er vaak geen grip op. Ze komen en gaan. Soms kan het niet anders en moeten sommige mensen op een gegeven moment hun pad van elkaar scheiden. Sommige zijn niet bedoeld om voor altijd in je leven te blijven, ze zijn bedoeld als een les, of toch zoiets.
We doen ons best. Proberen altijd het juiste te doen. Er zo op letten dat we het juiste zeggen. Met altijd een schrik in ons hart dat ze ooit zouden verdwijnen. Dat ze ons zullen achterlaten met alleen maar gebroken stukken, die we dan zelf maar moeten kunnen fixen. Wanneer dit effectief gebeurt weet je niet waar je staat. Totaal het noorden kwijt. Veel gemis en leegte. Die emoties zijn nog moeilijker wanneer de ander makkelijker kan voort gaan dan jou. Gebroken blijf je achter, geloof me maar wanneer ik zeg dat je er echt van af kan zien en dat het enorm veel tijd vraagt. Tijd om alles te verwerken en te kunnen plaatsen. Niet makkelijk als je zoveel hebt om te herinneren. Het doet pijn, altijd. Het is een strijd tussen het loslaten en het vasthouden. Strijd tussen je hoofd en je hart. Je staat er machteloos tegenover. De gevoelens moet je gewoon laten komen, verzetten heeft geen enkele zin. Erdoor, dat is de manier waarop je er wel zal komen. Ik weet het, ze kunnen mensen vaak schaakmat zetten. Het speelt met je hoofd. Het laat je niet met rust. De flashbacks van herinneringen. De plaatsen die je tegenkomt waar er zoveel gelachen is geweest. De liedjes die je hoort die ooit van "jullie" waren. Telkens die confrontatie is enorm moeilijk. Je kan alles niet zomaar wegvegen en vergeten. De herinneringen blijven.
Je moet ze ook niet vergeten, zowel de herinneringen als de personen niet waar je ze mee hebt gedeeld. Bewaar ze diep in je hart, maar laat ze je niet tegenhouden om terug te lachen en er op een mooie manier naar terug te kijken. Je mag jezelf verliezen, je mag de weg kwijt zijn en je mag je echt immens rot voelen... vergeet alleen niet dat je zoveel meer bent dan de gebroken stukken die van je zijn overgebleven.
Liefs,
Luna-Brit
xxx
Ps: Je komt er, hoe dan ook.
Reactie plaatsen
Reacties