Ik dacht écht ik stop ermee
Lang gestudeerd. Hard gewerkt. Gestrest, vermoeid en futloos dat ik er van werd.
Personal
Ongefilterde verhalen en 100% real
De reden waarom ik met mijn blog begonnen ben...
Personal, hier lees je alle ongefilterde verhalen en voor de 100% my real life.
Contact
Let’s start with the beginning of all this. Voor ik met deze blog begon had ik er nog nooit over nagedacht om ooit een blog te beginnen. Bloggen leek alleen maar iets voor "populaire meiden" op Instagram. Never thought then that I would become a blogger. Het kwam nooit in mij op om zelfs nog maar iets wat ik geschreven had online te zwieren en bloot te stellen aan de wereld. Dat klinkt nu heel dramatisch, maar het is wel zo.
Ik ben er op een dag gewoon mee begonnen. Het kwam vanzelf, zonder enig idee te hebben hoe ik het ging aanpakken. Ik ben meestal ook de persoon die snel twijfelt aan de meest kleine dingen. Zou ik het wel online zetten? Zouden mensen het effectief wel lezen? Zouden mijn vrienden niet vreemd reageren dat ik dit ineens doe?... Maar ik dacht whatever, wat heb ik er mee te verliezen? Wie niet waagt, niet wint, zeggen ze dan.
Ik had al lang het gevoel dat ik iets anders wou doen en dat ik ook iets wou betekenen voor anderen. Ik heb altijd al geschreven, dit was ook de beste manier om al mijn gevoelens kwijt te kunnen. Op een gegeven moment zat ik er even echt door (ondertussen al bijna 2 jaar geleden). Het leek alsof niemand me begreep. Gedachten spookten rond in mijn hoofd; ben ik wel goed genoeg? Het zal wel allemaal mijn fout zijn... Is er iets mis met mij? Ik zag enkel een uitlaatklep in het schrijven over mijn gevoelens.
Ik had het nodig om gehoord te worden en ik besefte ook dat ik daar niet alleen in was. Ik besefte toen dat andere mensen daar ook nood aan hadden en aan het wachten waren om begrepen te worden. Andere mensen voelden zich ook zo en waren ook op zoek naar een uitweg, naar wie ze zijn en hun gelukkige zelf. Ik wil mensen via mijn blog gewoon herkenning geven. Hen laten weten dat ze niet alleen zijn in de situatie waar ze in zitten en dat ze ook weten dat het oké is.
Liefs,
Luna-Brit💛✨
"Never ever give up on your dreams and yourself,
always picture your goal and who you want to be"
Ik vraag me af hoe ik zou zijn...
Ik zou me zelfzeker voelen. Meer durven. Luider praten. Eerlijk zeggen wat ik zou denken en willen. Zonder altijd te blijven nadenken. Me laten zien en in het midden gooien. Ik zou sterker zijn. Ik zou men lichaam laten zien zonder enige twijfel. Als iemand zou zeggen dat ik perfect ben zoals ik ben, zou ik ze direct geloven dat het zo was. Ik zou niet zo lang doen en twijfelen over mij klaar te maken, wachtende tot ik er goed genoeg uitzie. Ik zou gewoon gaan, niet nadenkende wie er zit neer te kijken op mij. Ik zou trotser zijn op wie er voor mij in de spiegel staat. Ik zou niemand mijn enthousiasme laten afnemen door commentaar. Minder twijfels of ik wel goed genoeg ben en het waard ben om te blijven.
Het zit me in het bloed
Creativiteit en ondernemen, het zit erin. Om deze twee later te kunnen combineren is dan ook een droom. Een eigen bedrijf, een eigen verhaal, dat is wat ik op poten wil zetten. De ambitie zit er al lang in om een eigen onderneming te starten, al van kinds af aan. Ik wil me niet enkel verdiepen tot het verkopen van een bepaald product, maar graag wil ik met mijn eigen bedrijf mensen iets kunnen bieden waarbij helpen ook een belangrijk aspect is. Ik ben nu 17, tikkeltje te jong zal je denken, maar als ik kon zou ik het liefst van allemaal nu al aan dat avontuur beginnen.
Graduated, what?!
Wat is het snel gegaan. Wat zijn deze jaren voorbijgevlogen. Afstuderen, het leek altijd een ver van mijn bed show, maar plots was het daar. Plots stond ik vooraan met alle zesdejaars die hun hoedje in de lucht smeten met ons diploma in de hand, kippenvel en tranen overspoelde me. Een gevoel van vreugde, trots maar ook van heimwee en loslaten. Ik kijk met een goed gevoel terug op de voorbije zes jaar, al waren we op het einde het middelbaar wel echt ontgroeid en klaar om eindelijk onze eigen weg te gaan en te studeren wat we willen.
Een open brief
Op de blog ben ik altijd de motiverende en positieve Luna-Brit, hier is de plek waar ik jullie het motiverende en positieve advies geef dat ik zelf ook eens zou moeten volgen. Maar zoals je misschien wel weet, is het niet altijd simpel om jezelf advies te geven en jezelf eruit te halen.
Ik leer mezelf beter kennen
Het is vreemd om te zeggen, maar ik heb mezelf echt leren kennen. Ik ben te weten gekomen hoe ik reageer op bepaalde dingen, onder andere hoe ik omga met stress, emoties en situaties. Zo heb ik geleerd hoe ik hier het beste mee omga en op welke manier ik mezelf het beste motiveer. Ondertussen weet ik mezelf goed een boost te geven wanneer ik het nodig heb en wat ik tegen mezelf moet zeggen om me wakker te schudden als het even slecht gaat en ik te veel pieker.
Ik dacht écht ik stop ermee
Lang gestudeerd. Hard gewerkt. Gestrest, vermoeid en futloos dat ik er van werd.
Ik vraag me af hoe ik zou zijn...
Ik zou me zelfzeker voelen. Meer durven. Luider praten. Eerlijk zeggen wat ik zou denken en willen. Zonder altijd te blijven nadenken. Me laten zien en in het midden gooien. Ik zou sterker zijn. Ik zou men lichaam laten zien zonder enige twijfel. Als iemand zou zeggen dat ik perfect ben zoals ik ben, zou ik ze direct geloven dat het zo was. Ik zou niet zo lang doen en twijfelen over mij klaar te maken, wachtende tot ik er goed genoeg uitzie. Ik zou gewoon gaan, niet nadenkende wie er zit neer te kijken op mij. Ik zou trotser zijn op wie er voor mij in de spiegel staat. Ik zou niemand mijn enthousiasme laten afnemen door commentaar. Minder twijfels of ik wel goed genoeg ben en het waard ben om te blijven.
Het zit me in het bloed
Creativiteit en ondernemen, het zit erin. Om deze twee later te kunnen combineren is dan ook een droom. Een eigen bedrijf, een eigen verhaal, dat is wat ik op poten wil zetten. De ambitie zit er al lang in om een eigen onderneming te starten, al van kinds af aan. Ik wil me niet enkel verdiepen tot het verkopen van een bepaald product, maar graag wil ik met mijn eigen bedrijf mensen iets kunnen bieden waarbij helpen ook een belangrijk aspect is. Ik ben nu 17, tikkeltje te jong zal je denken, maar als ik kon zou ik het liefst van allemaal nu al aan dat avontuur beginnen.
Graduated, what?!
Wat is het snel gegaan. Wat zijn deze jaren voorbijgevlogen. Afstuderen, het leek altijd een ver van mijn bed show, maar plots was het daar. Plots stond ik vooraan met alle zesdejaars die hun hoedje in de lucht smeten met ons diploma in de hand, kippenvel en tranen overspoelde me. Een gevoel van vreugde, trots maar ook van heimwee en loslaten. Ik kijk met een goed gevoel terug op de voorbije zes jaar, al waren we op het einde het middelbaar wel echt ontgroeid en klaar om eindelijk onze eigen weg te gaan en te studeren wat we willen.
Een open brief
Op de blog ben ik altijd de motiverende en positieve Luna-Brit, hier is de plek waar ik jullie het motiverende en positieve advies geef dat ik zelf ook eens zou moeten volgen. Maar zoals je misschien wel weet, is het niet altijd simpel om jezelf advies te geven en jezelf eruit te halen.
Ik leer mezelf beter kennen
Het is vreemd om te zeggen, maar ik heb mezelf echt leren kennen. Ik ben te weten gekomen hoe ik reageer op bepaalde dingen, onder andere hoe ik omga met stress, emoties en situaties. Zo heb ik geleerd hoe ik hier het beste mee omga en op welke manier ik mezelf het beste motiveer. Ondertussen weet ik mezelf goed een boost te geven wanneer ik het nodig heb en wat ik tegen mezelf moet zeggen om me wakker te schudden als het even slecht gaat en ik te veel pieker.