Hoe we zijn als we alleen zijn, is heel anders dan we overdag zijn, wanneer we afgeleid worden van de gevoelens die we meedragen.
Als we zouden weten wat iedereen met zich meedraagt en in welke situatie ze zich bevinden, zouden we meer begrip hebben voor elkaar. Iedereen heeft een gevoelige kant, of die het nu verbergt of soms laat zien. Iedereen voelt zich slecht van tijd tot tijd of draagt dingen met zich mee uit hun verleden. Dat we ons slecht voelen kan om zoveel redenen zijn, in het leven kan er zoveel gebeuren en ons overkomen. Sommige hebben een traumatische jeugd beleefd, sommige hebben hun vader verloren op een te jonge leeftijd en andere hebben een complex met zichzelf die altijd op zoek blijven gaan naar hun self love. Deze dingen zien we allemaal niet als we iemand gewoon zien. We weten niet hoe iemand echt is en hoe diegene zich voelt. We zien maar een fractie van hoe iemand zich werkelijk voelt en van de persoon die ze zijn. Meestal verbergen we die kanten ook of willen we er niemand te vaak mee lastig vallen. Logisch dat we dit doen, maar daardoor weten we niet altijd wat er aan de hand is met iemand.
We willen allemaal gelukkig zijn en ons gelukkig voelen. Natuurlijk zijn we ook gelukkig en kunnen we van het leven en prachtige, leuke momenten genieten maar soms wordt het even te veel, worden we weer overdonderd door gevoelens. Deze gevoelens grijpen ons vaak vast wanneer we alleen zijn en aan het denken zijn aan herinneringen, dingen die gebeurd zijn en we gewoonweg niet goed in ons vel zitten. Dan lijkt het piekeren en overthinken te blijven duren. Ik denk dat we nooit de - volledige - versie van een persoon zullen zien wanneer zij of hij alleen is. Die kant kennen we enkel van onszelf.
Reactie plaatsen
Reacties