De reden waarom ik met mijn blog begonnen ben...
Let’s start with the beginning of all this. Voor ik met deze blog begon had ik er nog nooit over nagedacht om ooit een blog te beginnen. Bloggen leek alleen maar iets voor de "populaire meiden" op Instagram. Never thought then that I would become a blogger. Het kwam nooit in mij op om zelfs nog maar iets wat ik geschreven had online te zwieren en bloot te stellen aan de wereld. Dat klinkt nu heel dramatisch, maar het is wel zo.
Ik ben er op een dag gewoon mee begonnen. Het kwam vanzelf, zonder enig idee te hebben hoe ik het ging aanpakken. Ik ben meestal ook de persoon die snel twijfelt aan de meest kleine dingen. Zou ik het wel online zetten? Zouden mensen het effectief wel lezen? Zouden mijn vrienden niet vreemd reageren dat ik dit ineens doe?... Maar ik dacht whatever, wat heb ik er mee te verliezen? Wie niet waagt, niet wint, zeggen ze dan.
Ik had al lang het gevoel dat ik iets anders wou doen en dat ik ook iets wou betekenen voor anderen. Ik heb altijd al geschreven, dit was ook de beste manier om al mijn gevoelens kwijt te kunnen. Op een gegeven moment zat ik er even echt door (ondertussen al bijna 2 jaar geleden). Het leek alsof niemand me begreep. Gedachten spookten rond in mijn hoofd; ben ik wel goed genoeg? Het zal wel allemaal mijn fout zijn... Is er iets mis met mij? Ik zag enkel een uitlaatklep in het schrijven over mijn gevoelens. Ik had het nodig om gehoord te worden en ik besefte ook dat ik daar niet alleen in was. Ik besefte toen dat andere mensen daar ook nood aan hadden en aan het wachten waren om begrepen te worden. Andere mensen voelden zich ook zo en waren ook op zoek naar een uitweg, naar wie ze zijn en hun gelukkige zelf. Ik wil mensen via mijn blog gewoon herkenning geven. Hen laten weten dat ze niet alleen zijn daarin en dat ze ook weten dat het oké is.
Liefs,
Luna-Brit💛✨
Reactie plaatsen
Reacties