"Wanneer spreek je van een depressie?
Het verschil tussen een depressie en een moeilijke periode..."
Er is een groot verschil tussen even in een periode ‘niet zo goed in je vel’ zitten en een depressie hebben. Al wordt de term ‘depressief’ vandaag de dag, vind ik persoonlijk, veel te snel gebruikt bij iemand die zich even rot, verdrietig, somber, angstig, eenzaam, onzeker of in het algemeen ellendig voelt. Die gevoelens hebben we allemaal van tijd tot tijd, maar deze gevoelens gaan vroeg of laat ook wel weer weg.
Bij een depressie is dat niet het geval. Dan hangt er voortdurend een negativiteit over alles. Je voelt je alleen en bent niet meer in staat om van dingen te genieten, die kleine dingen in het leven. Je ziet de positieve dingen niet meer. Eten, slapen, de normale dagdagelijkse dingen doen, alles kost oneindig veel moeite en het wordt een enorme berg die je moet beklimmen.
Denk niet meteen dat je een depressie hebt wanneer je in een moeilijke periode zit. Die periodes horen bij het leven en zijn dus heel normaal, die hebben we allemaal. Je mag jezelf niet depressief noemen, als jij je depressief voelt raad ik je aan om het te laten vaststellen door een dokter. Die kan dan bijvoorbeeld hersenscans doen omdat de gedachten en hersenen van iemand die depressief is er vele anders uitzien dan iemand die slecht in zijn vel zit.
"Later in de blog"
Straks laat ik je het verhaal zien van een persoon die een depressie heeft gehad en van een persoon die het een tijd moeilijk had. Ik wil jullie het verschil laten zien tussen beide verhalen, want er is een groot verschil tussen beide situaties.
"Begin van een depressie en de gevolgen"
Het begint vaak allemaal met het hebben van een laag zelfbeeld en niet tevreden kunnen zijn met jezelf en dat kan komen uit verschillende situaties. Het kan zelfs zover gaan dat jij jezelf begint te haten om de persoon wie je bent of dat je op extreme diëten gaat, zoals ik al had gezegd in mijn vorige blog. Daar kunnen zware emoties uit komen die kunnen leiden tot depressie of zelfmoordgedachten, omdat je niet van jezelf kan houden. Je gaat je vrienden buitensluiten en het verbergen voor hen, omdat je niet als “de zwakke” wilt overkomen. Vaak kan je bij een depressie niets meer positief bekijken en niet meer positief denken, omdat je al een lange tijd tegenslagen hebt gehad. Het lijkt dat alles misloopt en er niets meer positiefs gebeurt in je leven. Er kunnen verschillende oorzaken zijn, waardoor je in een depressie geraakt bent. Jij gaat je helemaal afzonderen van de personen die je liefhebt, omdat jij je schaamt voor je problemen en je diepe emoties.
En dat mag je juist niet doen…
Het belangrijkste is om erover te praten met iemand waar jij je goed bij voelt. Als je weet dat er iemand naar je luistert en begrip heeft voor jouw probleem, dan krijg je het gevoel dat je begrepen wordt en er niet meer alleen voor staat. Want als je het blijft opkroppen heb je vaak de behoefte niet meer om het aan iemand te zeggen, omdat je het al zo gewoon bent dat je al je emoties voor jezelf houdt. Dus je hart kunnen luchten kan echt helpen.
"Oorzaak en gevolg"
Sommigen geraken in een depressie door de scheiding van hun ouders, die ze moeilijk te boven komen, anderen doordat ze vrienden hebben verloren, sommige doordat ze slechte resultaten halen, anderen kunnen zo hard gekwetst zijn dat ze zich helemaal alleen voelen, zich gaan afzonderen en alleen maar verdriet hebben. Er zijn verschillende oorzaken waarvan een depressie een gevolg is. Omdat het te pijnlijk is willen ze er niet over praten ,waardoor ze het alleen maar opkroppen. Ze gaan zich heel eenzaam voelen en het gevoel hebben dat niemand hen ooit zal begrijpen. Daardoor geraak je in een depressie omdat je met jezelf geen blijf weet en helemaal niet meer weet wat je moet doen. Het begint zo zwaar te worden dat je de moed opgeeft en alles negatief ziet. Elke keer voelt het alsof alles je eigen schuld is en je alles verkeerd doet. Je gaat je afvragen wat je toch fout doet … maar ga het niet altijd bij jezelf zoeken. Het is normaal, iedereen maakt fouten maar het is zeker niet altijd je eigen fout. Je voelt je alleen, je hebt geen zin meer om zo verder te gaan, je denkt negatief over alles en het voelt alsof je in niets meer zin hebt. Je hebt het gevoel dat er geen einde aan komt en dat het nooit meer goed gaat komen. Je begint aan alles te twijfelen. Maar geloof mij, er komt een einde aan, ook al zit je heel diep. Er komt een tijd dat het weer beter met je zal gaan. Niet van de ene op de andere dag natuurlijk, het vraagt tijd. Het is een moeilijke stap om het te accepteren, er mee naar buiten te komen en erover te praten maar het is wel een grote stap in de goede richting.
"Betrek je ouders erbij"
Je moet er ook over praten met je ouders, dit doen de meeste niet omdat ze hun ouders niet willen teleurstellen. Vaak denken tieners die het zwaar hebben en in een depressie zitten dat ze dan een “probleemkind” zijn en hun ouders teleurgesteld zullen zijn, maar integendeel. Jouw ouders willen je het liefst van al gelukkig zien en zullen je dus willen helpen. Zij kennen jou het beste en dus zal het deugd doen om er met hen over te praten.
"Uiten"
Een depressie kan zich op verschillende manieren uiten. Je kan je bijvoorbeeld minder goed concentreren, je hebt een gebrek aan energie, je geraakt moeilijk in slaap, je voelt je moe en lusteloos. Je kan ook het gevoel hebben dat je overbodig bent en jij je leven als een last begint te zien. Je kan ook moeilijkheden ervaren met eten, sommigen gaan ineens super veel eten integenstelling met anderen die geen hap binnen krijgen. Niet iedereen heeft dezelfde symptomen in een depressie. Iedereen uit het op zijn eigen manier.
Je ziet het meer en meer voorkomen bij tieners. Ze dragen al veel problemen met zich mee, terwijl ze nog zo jong zijn … jongeren zouden gelukkig moeten zijn en genieten van het leven, maar dat is bij veel tieners anders. Daarom vroeg ik aan een paar tieners om hun verhaal te delen.
"Tieners : hun verhaal"
“Mede-tieners” vertelde hun verhaal...
Iemand die in een depressie zat werd zwaar gepest omwille van haar uiterlijk. Daardoor is ze nog onzekerder geworden want ze had al een laag zelfbeeld en ze schaamde zich ook voor zichzelf. Die pesters hadden het daar niet beter op gemaakt, door het te bevestigen. Ze voelde zich niet meer goed op school en ze werd buitengesloten. Dat was niet de enige reden waardoor ze in een depressie is geraakt. Ze voelde zich nooit gewaardeerd, vooral door haar ouders. Ze deed superhard haar best en ja ze moest altijd hard werken voor een goed cijfer maar als ze dan een goed cijfer behaalde werd het vaak niet gewaardeerd. Ze had ook broers en zussen die het beter deden op school waardoor zij zich de minste voelde van hen. Haar ouders wilden het misschien niet zo laten overkomen, maar de meeste ouders beseffen het soms niet hoe hard ze hun kind daarmee kunnen kwetsen. Dus als jij dit ook voorhebt durf het te zeggen tegen je ouders. Uiteindelijk had ze het gevoel dat ze niet goed genoeg was door de pesters die haar altijd naar beneden haalden en door haar ouders.
Ze vond het super moeilijk om erover te praten omdat ze niet wou dat haar ouders dachten dat zij een “probleemkind” was. Ze durfde het niet omdat ze zich ervoor schaamde en haar ouders niet wou teleurstellen. Ze kropte het allemaal op en na een tijd had ze niet meer de behoefte om het aan iemand te vertellen, omdat ze het al zo gewoon was dat ze haar gevoelens altijd voor zich zelf hield. Ze vertelde dat ze zich eerst slecht voelde in haar vel door die dingen maar omdat het erger en erger begon te worden en het niet kwijt kon aan iemand kwam ze in een depressie terecht. Ze voelde zich eenzaam en zag alles negatief, ze had het gevoel dat er nooit een einde zou komen aan al haar problemen. Ze zonderde zich ook af van haar vrienden en ouders, omdat ze niet wou dat ze het zouden doorhebben, dat ze niet gelukkig was. Ze lachte het altijd weg, maar zoals ik al heb gezegd, het is niet omdat ze het niet laten zien dat ze het niet voelen. Na school ging ze altijd direct naar boven, zonderde zich af op haar kamer en luisterde naar liedjes. Die liedjes maakte haar op dat moment nog verdrietiger, het waren niet bepaald vrolijke liedjes, maar anderzijds hielp het haar om haar gevoelens te verwerken, omdat ze zich in die liedjes kon herkennen. Ze had altijd het gevoel dat ze het zelf wel kon oplossen, ze wou de anderen niet belasten met haar problemen en dan vooral haar ouders niet. Maar het lukte niet alleen. Ze wist dat er iets moest veranderen maar ze had de moed niet en was ten einde raad.
Uiteindelijk heeft ze toch de stap kunnen zetten om het te vertellen. Ze begon te beseffen dat het te zwaar werd en ze gedachten had die echt niet meer goed waren. Ze begon na te denken waarom ze hier zelfs nog was en/of dat iemand haar eigenlijk zou missen. Ze stond zelfs op het punt om er een einde aan te maken. Gelukkig heeft ze er uiteindelijk toch over kunnen praten. Toen ze het vertelde hoe diep ze eigenlijk zat besloten haar ouders om naar een psycholoog te gaan.
Normaal zou het moeten helpen maar toen ik aan haar vroeg of het had geholpen zei ze direct “nee”. Ze had al snel door dat dit niet zou werken. Ze wou niet praten met een vreemde over haar problemen, ze had meer de behoefte om het te zeggen aan iemand die ze vertrouwde. Omdat ze de stap had kunnen zetten om het tegen haar ouders te zeggen, lukte het haar daarna ook om het tegen meer mensen te zeggen. Toen ze naar een andere school ging had ze het gevoel dat het een nieuwe start was. Toen ze bevriend geraakte met mensen die haar waardeerden en van haar hielden zoals ze echt was, voelde ze zich eindelijk beter. Nu gaat het weer helemaal goed met haar, al is ze soms bang dat ze zal hervallen en terug in zo’n periode zal terechtkomen.
Dit was het verhaal van iemand die in een depressie zat, bij mij kwam het heel hard binnen. Toen ze het vertelde aan mij, ging er iets door mij heen dat ik niet kon vatten. Ik ben blij dat ze zich nu terug gelukkig voelt…
Het is niet zo dat ze zich nooit meer ongelukkig voelt, ze heeft het soms nog heel moeilijk maar nu durft ze erover te praten...
Waardoor ze zich niet meer opsluit en het niet meer voor zichzelf houd.
Bij haar hielp een psycholoog niet maar bij veel mensen kan het wel echt helpen. Je moet voor jezelf uitmaken welke therapie jou het meeste helpt bij het verwerken.
Nu ga ik jullie een verhaal laten zien van iemand die zich een periode slecht voelde in haar vel. Zo kan ik jullie het verschil laten zien tussen in een depressie zitten en het een periode heel moeilijk hebben.
Iemand die zich slecht voelt in zijn vel kan het vaak moeilijk hebben met dingen verwerken. Bij haar was dat ook het geval. Ze was gekwetst geweest door vrienden die heel veel voor haar betekende. Haar zogezegde vrienden hadden haar raar genoemd en achter haar rug gezegd dat ze psychisch gestoord was. Veel vrienden hadden haar belogen en in de steek gelaten. Zij praatte er wel over met iemand die ze vertrouwde. Ze had niet het gevoel dat het zou leiden naar een depressie maar het kwetste haar wel. Ze dacht nog altijd aan de positieve dingen en aan dingen die haar wel gelukkig maakte. Ze had ook het gevoel dat ze niet meer gewaardeerd werd.
Het raakte haar wel… het kwetste haar vooral omdat het van vrienden kwam die ze echt vertrouwde. Het is moeilijk om je beste vrienden te verliezen en te horen krijgen dat je niet evenveel betekende voor hen als zij voor jou. Ja, ze voelde zich een tijd slecht omdat ze gekwetst was en vond het heel moeilijk om het te verwerken maar na een tijd heeft ze het leren loslaten en er mee leren omgaan.
Het is erg dat tieners zich al zo slecht kunnen voelen op deze leeftijd. Maar onthoudt dat iedereen wel eens een moeilijke periode heeft maar onthoudt ook dat sommige mensen zich heel hard afzonderen en diep kunnen zitten met hun emoties. Dus als iemand naar jou komt wanneer ze zich slecht voelen luister dan naar hen en probeer hen te helpen.
Focus je niet alleen op je minpunten of op de slechte dingen die gebeuren of gebeurd zijn, maar ga ook uit van je eigen krachten. Denk positief! Er zijn veel dingen waar je echt goed in bent. Het is belangrijk om je daarop te focussen.
Praten is het belangrijkste maar als je het echt niet zou kunnen zeggen helpt het ook om je gevoelens op te schrijven...
Dus als je met iets zit praat erover want het helpt echt!
Mijn chat staat altijd open voor jullie❤️
Liefs,
Luna-Brit
Reactie plaatsen
Reacties