Ik denk heel veel, maar toch zeg ik nog te weinig.
Ken je dat gevoel dat je echt je gedacht zou willen zeggen of zou willen zeggen waar het opstaat, maar je het gewoonweg niet doet.
Meestal laat ik het maar zo.
Er zijn verschillende redenen waarom we te veel nadenken, maar soms te weinig zeggen. Een van die mogelijke redenen is dat we ons soms onzeker voelen over wat we willen zeggen of bang zijn om afgewezen te worden door anderen. Dit kan ervoor zorgen dat wij onze gedachten voor onszelf houden in plaats van ze te uiten.
Soms kan het ook gebeuren dat we ons niet comfortabel voelen bij het praten over bepaalde onderwerpen of als we het gevoel hebben dat we niet genoeg kennis of ervaring hebben om er iets over te zeggen.
In ieder geval kan het moeilijk zijn om de juiste balans te vinden tussen nadenken en praten. Het is belangrijk om open en eerlijk te communiceren met anderen om ervoor te zorgen dat je gedachten, gevoelens en ideeën gehoord worden.
Wel, zelf denk ik heel veel. Over de kleinste aspecten. Ik merk heel veel op. Gedrag van anderen dat veranderd. Hoe ze met me praten. Wat ze zeggen. Hoe ze denken. Ik blijf meestal stil. Uit schrik dat ik iets zou veroorzaken dat ik niet wil. Schrik om iemand te kwetsen als ik zeg wat me dwars zit. Bang dat ze het me kwalijk gaan nemen.
Ik hou meestal de pijn binnenin omdat ik er anderen niet mee wil lastigvallen. Maar wat ik leerde is, zeg het gewoon. Anders begint het te groeien en wordt het alleen maar erger voor jezelf.
Reactie plaatsen
Reacties